De Rotterdamse Dakendagen van 2017: je kon het dak op

Op een paar vaste momenten in het jaar kunnen allerlei plaatsen bezocht kunnen worden die meestal niet toegankelijk zijn. Een buitenkans om de stad op een heel andere manier te leren kennen. Er zijn om precies te zijn vier van die momenten: de Open Monumentendagen, de Dag van de Architectuur, de Verborgen Tuinen en de Rotterdamse Dakendagen. Laten die laatste twee ook dit jaar weer in precies hetzelfde weekend vallen. Terwijl er toch 52 weekenden in het jaar zijn; is er dan niemand die dat coördineert?

Enfin, er moest dus een moeilijke beslissing gemaakt worden: Tuinen of Daken. Een beslissing die deze keer in het voordeel van de Daken uitviel. Een evenement met als slogan: je kunt het dak op!

Central Post

Het dak van het voormalige stationspostkantoor stond in de Dakendagenfolder aangeprezen als het hoogste Open Dak. Toen ik later op de sociale media allerlei foto’s voorbij zag komen van nog hogere plekken als het dak van het WTC begreep ik dat er ook nog een speciale toer was langs de allerhoogste daken van de stad. Er blijft dus wat op de bucket list staan tot een volgende editie van de Dakendagen.

Central Post is twaalf kantoorlagen, dus “slechts” een metertje of veertig hoog, maar het uitzicht mag er ook best zijn. Aan de noordkant kijk je moeiteloos tot Delft en Den Haag. Aan de zuidkant wordt het zicht deels geblokkeerd door de hoogbouw aan het Weena, maar dat levert ook weer mogelijkheden op: hieronder zien we Rotterdam-Noord en het Centraal Station weerspiegeld in gebouw Delftse Poort (voorheen Nationale Nederlanden):

Lijnbaanflats

Het volgende dak, van een van de Lijnbaanflats, is slechts ietsje lager dan Central Post en ook hier is het uitzicht dus goed te pruimen. Zo’n hoog standpunt levert ook allerlei verrassingen op. Wie had bijvoorbeeld verwacht dat zich schuin boven het Oude Luxor en recht boven de winkel van Decathlon een soort urban villa met daktuinen bevindt?

Theehuis

Vanaf dit dak was ook de volgende bestemming goed te zien: een van de andere Lijnbaanflats, waar de bewoners op het dak een theehuis hebben ingericht.

Begroeid dak

Bij dit theehuis troffen we een begroeid dak aan dat nog de sporen droeg van de droogte van de laatste maanden. Een bijna idyllisch tafereel met os, ezel en schaap met op de achtergrond het Stadhuis en het Timmerhuis.

Lee Towers

En hoe kan het ook anders: ook vanaf dit dak mag het uitzicht er wezen. Hieronder zien we een doorkijkje tussen de twee delen van het Calypso-complex door naar de torens bij het Marconiplein, sinds kort ook wel aangeduid als de Lee Towers.

Let op een subtiel detail: de vlag van landskampioen Feyenoord, geheel links. De Calypsotorens zijn overigens zelf ook in de kleuren van Feyenoord (en van de meeste andere Nederlandse voetbalclubs).

Codarts

Het dak van muziekschool Codarts is slechts tweehonderd meter verderop, maar ook dit uitzicht voegt nog steeds wat toe. In de foto hieronder contrasteert het groen van de Westersingel mooi met de roodtinten van Calypso.

Miniworld

Maar ook vanaf de wat lager gelegen daken, zoals dat van gebouw De Heuvel aan het Grote Kerkplein, is het uitzicht niet per se oninteressant. Een mooie gelegenheid om eens wat te experimenteren met een optie van mijn camera die ik niet zo vaak gebruik: het miniatuureffect, ook wel het Madurodam– of het Miniworldeffect genoemd. Ik zal er binnenkort eens een heel blog aan wijden; hier is vast een voorproefje:

Hofplein

Het dak van voormalig Station Hofplein bood een welkom rustpunt op de dakenroute. Klaprozen, kunstschapen en koffie tegen een achtergrond van voortrazende treinen en de nooit vervelende Rotterdamse skyline.

Tiny Houses

Het achterliggende idee van de Rotterdamse Dakendagen is natuurlijk dat we onze daken beter moeten gebruiken. Bijvoorbeeld om te wonen. Op het dak van het Gele Gebouw in het Zoho-kwartier stond tijdens de Dakendagen een tiny house dat voor de gelegenheid was komen aanrijden vanaf zijn vaste standplaats op de Heijplaat. Het is de bedoeling dat hier uiteindelijk vijf van dit soort rumah kecil komen te staan. Het Blok van Blok zou daar natuurlijk ook niet misstaan.

Het blauwe dorpje

Ik eindig dit verslag in het Didden Village, het blauwe dorpje dat ontworpen werd door MVRDV, het bureau van mijn gewaardeerde ex-collega’s Winy en Jacob (ik heb vaker meegemaakt dat collega’s hun eigen bureau begonnen, maar zelden nam dat zo’n grote vlucht als in hun geval. Doch dit terzijde). Uiteraard liep het hier storm; een woord van waardering voor de bewoners die hun huis openstellen is wel op zijn plaats. En met wat geduld lukte het toch om een foto zonder mensen te maken.

Het blauwe uur

En over blauw gesproken: het is jammer dat de Daken alleen tussen elf en zes open zijn. Dat is niet de beste tijd om foto’s te maken. Niet in juni in ieder geval. Het zal organisatorisch wel lastig zijn maar tijdens het blauwe uur worden de foto’s nog mooier. Maar inderdaad: in deze tijd van het jaar betekent dat wel openingstijden tot een uur of elf.

Voor wie nog veel meer foto’s van de Rotterdamse Dakendagen wil zien, kan ik het blog van Jolanda Lelieveld aanraden: Rotterdam through my lens en de website van MS Fotografie.